လူအခြင္အေရ

မိုးမခ မီဒီယာ / by Aung Htet / 2 days ago

က်ေနာ္ႏွင့္ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ ကိုမာကီ (၈၈မ်ဳိးဆက္) ၾသဂုုတ္ ၁၅၊ ၂၀၁၃

သူ႔မ်က္ႏွာက အၿမဲတမ္းလိုလို ၿပံဳးခ်ဳိခ်ဳိ။ ေနထိုဝင္တ္စားပံုကလည္း ဘယ္ေတာ့မဆို ေေသသသပ္သပ္၊ စမတ္က်က်။ ဒါေပမဲ့ လူပံုစံက ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ျဖဴႏြဲ႔ႏြဲ႔မို႔ဆိုၿပီး ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့လို႔ ထရင္င္ေတာ့မွားမယ္။ ႏိုငင္ံေရးေသဘာထားခံယူခ်က္ ခိုမင္ာျပင္းထန္တယ္။ စိတ္ဓာတ္က သံမဏိစိတ္ဓာတ္။ အဲဒါ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မ်ဳိးမင္းေဇာ္။

၁၉၉၅ခုႏွစ္။ က်ေနာ္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ အဂၤလိပ္စာအဓိက ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားႀကီးတစ္ေယာက္။ အဲဒီ့ကာလက အီးေမဂ်ာကို ေရာက္လာၾကတာဟာ စာဂ်ပိုးေတြ၊ စာေတာ္တဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္။ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ကလည္း က်ေနာ္နဲ႔တစ္တန္းထဲ (E-2)က အခန္းေဖာ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မ်ဳိးမင္းေဇာ္က က်ေနာ့္ထက္ အသက္(၁ဝ)ႏွစ္ငယ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ကာလက (ေဒၚေအာဆင္န္း စုၾကည္ ျပန္လည္မလြတ္ေျမာက္မီအခ်ိန္အထိ)ႏိုငင္ံေရးလႈ္ရပွားမႈေတြ လံုးဝနီးပါးေပ်ာက္ကြယ္ေနတယ္။ နဝတစစ္အစိုးရအတြက္ အားေအကာင္းဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအမ်ားစုမွာကိုပဲ ေအၾကာက္တရားေတြႀကီးစိုးေနတယ္။ ေက်ာင္းကဲန္တင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြစုထိုင္ၾကရင္း ႏိုငင္ံေရးေအၾကာင္း စကားေစရာက္သြားရကင္ိုပဲ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲ တာနဲ႔ႀကံဳရ၊ စကားဝိုင္းက ထသြားတာနဲ႔ႀကံဳရ။

ျမန္မာ့ႏိုငင္ံေရးသမိုင္းေၾကာင္းမွာ ျပည္သူေတြေအရွ႕ေကန အၿမဲတမ္းဦးေဆာမင္ႈ အခန္းက႑မွာရွိခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္သားမ်ားကို အားမလိုအားမရျဖစ္ေနမိတာအမွန္ပါပဲ။

အဲဒီ့ကာလ၊ ေဒၚေအာဆင္န္းစုၾက္ရညဲ႕ ေနအိမ္ၿခံဝင္းအတြင္းမွာ လူမႈေရး၊ ႏိုငင္ံေရးအခမ္းအနားေတြ က်င္းေပလ့ရွိပါတယ္။ ပိတ္ဆို႔တားဆီးမႈေတြ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ရွိေနခ်ိန္မွာ ရႏိုေသင္လာက္ ႀကိဳးစားၿပီးထိုးေဖာက္ၾကတာပါ။ ၁၉၉၅ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ ေန႔မွာ အစဥ္လာရွိႏိုငင္ံေရးသမားႀကီးေတြကို ဂါရဝျပဳကန္ေတာ့ပြဲေကန စတာပါပဲ။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္ဝဗင္ိုလ္မွႈးေအာကင္အစ၊ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္တို႔အလယ္၊ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဦးခြန္ထြန္းဦးတို႔အဆံုးေပါ့။ ျမန္မာ့ႏိုငင္ံေရးေအပၚမွာ တစ္နည္း နည္းနဲ႔ ေက်းဇူးရွိခဲ့သူေတြကို ဂါရဝျပဳကန္ေတာ့ၾကတာပါ။ အဲဒီ့ပြဲေတြမွာပဲ မ်ဴိးမင္းေဇာ္ကို က်ေနာ္စတသင္တိထားခဲ့မိတာပါ။ ေက်ာင္းသားေတြ ဒီေလာက္ႏိုငင္ံေရးနဲ႔ေဝးေနၾကခ်ိန္မွာ မ်ဳိးမင္းေဇာ္က တက္တက္ၾကြၾကြ၊သတၱိရွိရွိနဲ႔ ၿခံထဲအထိလာရဲတာကို က်ေနာ္ကအံ့ၾသဝမ္းသာေနတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုေပမယ့္ ႏိုငင္ံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ငထံုငေအတြက အမ်ားသား။ “ေဒၚေအာဆင္န္းစုၾကည္ ျပန္လြတ္ၿပီ” ဆိုေတာ့”ဘယ္တုန္းက အဖမ္းခံေနရလို႔လဲ” ဆိုတဲ့သူနဲ႔၊”ဟင္ သူက ရွိေသးလို႔လား။ ႏိုငင္ံ ျခားကို ျပန္သြားၿပီမဟုတ္လား” လို႔ ဆိုတဲ့သူနဲ႔။ ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆို တကၠသို္ရလိပ္သာလမ္းေမပၚေကဒၚေအာဆင္န္းစုၾက္ရညဲ႕ ေနအိမ္ေရွ႕မွာ ေစန၊တနဂၤေႏြ အပတ္စဥ္တရားပြဲရွိတာကို လံုးဝမသိတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြမွ အမ်ားႀကီး။ အဲလို ေအျခေအနမွာ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ကို ၿခံထဲကအခမ္းအနားေတြမွာေတြ႔ေရတာ့ က်ေနာ္အံ့ၾသဝမ္းသာမိတာအမွန္ပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ စုဖြဲ႔ထားၿပီးျဖစ္တဲ့ Democratic Association of Youth and Student (DAYS) ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ေလးထဲမွာ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ ပါဝလင္ာတယ္။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔အတူ ႏိုငင္ံေရးလႈ္ရပွားမႈေတြလုပ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းထဲမွာ စာေတြေဝၾက၊ စာေတြကပ္ၾက ေပါ့။ အဲဒီ့အခ်ိန္က ေဒၚေအာဆင္န္းစုၾကည္ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာလို႔ႏိုငင္ံေရးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပန္လည္ႏိုးၾကားလာတာ ကလြဲရင္၊ နဝတစစ္အစိုးရရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈက ျပင္းထန္တင္းက်ပ္ေနဆဲကာလ။ မိတၱဴကူးေပးရဲတဲ့ဆိုင္၊စာကူးစက္နဲ႔ ကူးေပးရဲတဲ့ဆိုင္ေတာင္။ မရွိေသလာက္။ သူတို႔ဆိုင္ေတြရဲ႕ျမသင္ာတဲ့ေနရာမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ “ႏိုငင္ံေရးစာ႐ြက္၊စာတန္းမ်ား လက္မခံပါ”ဆိုတဲ့ေၾကျငာကို လက္ညႈိးထိုးျပတဲ့ဆိုပင္ဲမ်ားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာပဲ စာကူးစက္တစ္လံုး စုဝယ္ၾကရပါတယ္။ ပံုမွ္ရနန္ပံုေငြအတြက္ လည္းတစ္ပတ္ကို တစ္ေယာက္(၂ဝဝ)က်ပ္စီထည့္ၾကရတာပါ။ ကိုယ့္မိေဘပးတဲ့မုန္႔ဖိုး၊ ကိုယ့္လုပ္အားေခတြနဲ႔ပဲ ႏိုငင္ံေရးလုပ္ခဲ့ ၾကတာပါ။ဘယ္ကေအထာက္အပံ့မွ မရပါဘူး။ ယူေရကာင္းမွန္းလည္း မသိၾက။ ယူလည္း မယူရဲ႕ခဲ့ၾကပါဘူး။ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ဆိုရင္ အဲဒီ့အခ်ိန္က ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေရပိုက္နဲ႔ေရလိုက္ထည့္ေပးရတဲ့အလုပ္ လုပ္ပါတယ္။သူ႔မိသားစုရဲ႕ အလုပ္ပါပဲ။ အဲဒီ့အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့လုပ္အားခ သူရပါတယ္။ အဲဒီ့လုပ္အားခထဲေကနပဲ သူရန္ပံုေငြထည့္ဝပင္ါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေၾကညာခ်က္ေတြ ထုတ္ ျဖစ္ၾကတဲ့အခါ၊ RC 2 ထဲမွာသာမက၊ Main ထဲမွာပါ စာသြားေဝၾက၊ ကပ္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ (၈) ေယာက္၊ သို႔မဟုတ္ (၁ဝ) ေယာက္ေလာက္ပါေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုအခါမ်ဳိးမွာ မ်ဳိးမင္းေဇာ္က အလြန္တည္ၿငိမ္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြက စာသာ ေေဝနရတယ္ ဘယ္သူကမ်ား၊ ဘယ္ေထာင့ေ္ကန ထြက္ဖမ္းမလဲ ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ က်ီးၾကည့္၊ေၾကာင္ၾကည့္ေပါ့။ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ေကတာ့ ေအးေဆးပဲ။ အႏၱရာ္ရယွိတဲ့အလုပ္တစ္ခုက္ို လုပ္ေနတာနဲ႔ေတာမင္တူဘူး။ လမ္းေဘးမွာ ေကလးလူငယ္ေလးေတြ က်ဴရွစင္ာ႐ြက္ ေေဝနတဲ့အတိုင္းပဲ။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ဘာေအၾကာက္တရားမကိုွမရွိတာ။ ၿငိမ္းခ်မ္းၾကည္လလင္ို႔။

၁၉၉၆ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုငင္ံလူ႔အခြင့္ေအရးေန႔(ကိုဖုန္းေမာ္ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔)မွာေတာ့ လႈ္ရပွားမႈတစ္ခုလုပ္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစား ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဝမ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ဖဲျပားေလးေတြ ရမင္ွာထိုးၿပီး ေက်ာင္းထဲမွာလွည့္လည္ၾကမယ္ေပါ့။ မဂၤလာ ေစ်းမွာ အနက္ေရာပင္ိတ္စဝယ္။ ဖဲျပားျဖစ္ဖို႔ေကတာ့ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ရဲ႕ အေစ္မတြက တာဝန္ယူခ်ဳပ္လုပ္ေပးၾကပါတယ္။ သူ႔အေစ္မတြက အခု ဂြတၱလစ္၊ အာဇာနည္လမ္းအဆံုးမွာရွိတဲ့”သူရိန္စတိုး”ေနရာ၊ အရအင္ိမ္ေဟာင္းေလးမွာ စက္ခ်ဳပ္ဆိုဖင္ြင့္ထားတာလို႔ထပင္ါ တယ္။ က်ေနာ္တို႔သာ တစ္စံုတစ္ခုျဖ္ရစင္ေတာ့ သူ႔အေစ္မတြပါ အဖမ္းခံရမွာေအသခ်ာပါပဲ။ မတ္လ(၁၃)ရက္ေန႔မနက္မွာ က်ေနာ္ တို႔အဖြဲ႔ ထဲက ျမန္မာစာေမဂ်ာသမားေတြက က်ဴတိုရီရ္ရယွိေတာ့ သူတို႔ျမန္္မာစာအခန္းမွာပဲ စုရပ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔က်ဳတိုရီရယ္ၿပီး တာနဲ႔ ရထင္ိုးေတြထိုးၿပီး ေက်ာင္းထဲမွာ လွည့္ဖို႔လုပ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ေတာင္ အခန္းထဲကမထြေ္ရကသးပါဘူး။ ဆရာေတြ နဲ႔ ေက်ာင္းကလံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းေတြေရာက္ခ်လာၿပီး က်ေနာ့္ကိုသီးျခားေခၚထုတ္တယ္။ ေအဆာင္ေတြအလယ္ေလာက္မွာ ယာယီ တဲထိုးၿပီး ႐ံုးခန္းဖြင့္ထားတဲ့ လံုၿခံဳေရးစခန္းကိုေခၚသြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အီးေမဂ်ာက ဌာနခြဲမွဴး ကထိကဆရာမႀကီးလည္း ရွိေန တယ္။ က်ေနာ့္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေဖ်ာင္းဖ်ၿပီး ရထင္ိုးျဖဳတ္ေပးဖို႔ေျပာတယ္။ က်ေနာ္ဘာသာေတာ့ လံုးဝျဖဳေတ္မပးႏိုဘင္ူးဆိုေတာ့၊ သူတို႔ ဘာသာ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ျဖဳတ္ယူထားလိုက္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္ခိုင္းတယ္။ “ဆရာမႀကီးတို႔ေက်ာင္းက လက္မခံရင္ ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေဒၚေအာဆင္န္းစုၾက္ရညဲ႕အိမ္က အခမ္းအနားကိုသြားမွာ”ဆိုေတာ့ “သြားခ်လင္ည္းသြားပါသားရယ္။ ေက်ာင္းထဲ မွာဆိုရင္ေတာ့ ဆရာမႀကီးတို႔မွာ တာဝ္ရနွိေနလို႔ပါ “တဲ့။ က်ေနာ္ လံုၿခံဳေရးစခန္းက ျပန္ထြက္လာေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေကန ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက လက္ခုပ္တီးၿပီးႀကိဳၾကတယ္။ မ်ဳိးမင္းေဇာ္က ေနာက္ထပ္ဖဲျပားေလးတစ္ခု ထပ္ထိုးေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတတြ ေဒၚေအာဆင္န္းစုၾကည္ၿခံထဲမွာက်င္းပမယ့္၊ လူ႔အခြင့္ေအရးေန႔ကိုသြားၾကတယ္။ ေနာက္(၃) ရက္အ ၾကာ၊ တံတားနီေန႔မွာလည္း က်ေနာ္တို႔ေတတြစုၿပီး အင္းယားကန္ေဘာင္ေပၚသြားခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဂစ္တာေတြတီးၿပီး ႏိုငင္ံေရး သီခ်င္းေတြ ဆိုခဲ့ၾကတယ္။ အတက္ၾကြဆံုးေကတာ့ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ပါပဲ။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေေနပမယ့္ ဘယ္သူမွ မမႈခဲ့ၾကပါဘူး။

ေမလထဲ ေအရာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတတြ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ျပန္လည္အသက္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾက ပါတယ္။ အမွန္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေအနနဲ႔ ႏိုငင္ံေရးကို အဲေလာက္အထိ အရွိန္ျမွင့္ဖို႔၊ ခပ္သြက္သြက္လွမ္းဖို႔ အစီအစဥ္မရွိပါဘူး။ အခု ႏွစ္မွာမွ တကၠသိုလ္အတန္းက (၄)လေကန (၆)လ ျဖစ္လာတာ။ မူလအစီစဥ္တိုင္းဆိုရင္၊ အခုႏွစ္မွာ စည္း႐ံုးေရးကို စနစ္တက်နဲ႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔လုပ္မယ္။ ေရွ႕ႏွစ္က်မွ လႈ္ရပွားမႈေတြကို တြန္းလုပ္ၾကမယ္ေပါ့။ဒါေပမဲ့ ေဒၚေအာဆင္န္းစုၾကည္ျပန္လည္ လြတ္ ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း၊ ျပပင္ႏိုငင္ံေရးေအျခေအေနတြနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ထိန္းညွိခဲ့ရပါတယ္။ က်ေနာ္ တို႔(DAYS) အဖြဲ႔ေအေနနဲ႔လည္း ေဒၚေအာဆင္န္းစုၾကည္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးျ ဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။က်ေနာ္တို႔အတြက္ ခြန္အား ေတြအမ်ားႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုျပန္လည္အသက္သြင္းတဲ့အခါမွာ စစ္အစိုးရရဲ႕ အသံုးခ်ခံ ျဖစ္သြား မွာမ်ဳိးကိုလည္း စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ သတိေပးဖူးပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ေက်ာင္းသားအားလံုးရဲ႕ ေအရွ႕မွာပဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဖြဲ႔စည္းဖို႔ မ်ဳိးမင္းေဇာ္က အဆိုျပဳပါတယ္။ သူအဆိုျပဳတဲ့အတိုင္းပဲ က်ေနာ္တို႔ေတတြ ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာထင္ုတ္ ျပန္ၿပီး ေက်ာင္းသားထုကို အသိေပးလႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့ေၾကညာခ်က္ကို RC 2 ထဲမွာ အရင္ျဖန္႔ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ပမင္၊ RC 1,3 နဲ႔ ဒဂံုတကၠသိုလ္၊ ေဆးတကၠသိုလ္တို႔ကို ျဖန္႔မယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ RC 2 ထဲမွာ ျဖန္႔ခ်ိေနတုန္းမွာပဲ က်ေနာ္တို႔ ေတတြ အဖမ္းခံလို္ရကပါတယ္။ လက္ပတ္နီ ပတ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းလံုၿခံဳေရးေတြကဖမ္းၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ံုးခန္းကို ေခၚသြားတာ ပါ။ စာျဖန္႔ေဝတဲ့သူ(၁၂)ေယာက္ေလာက္ထဲမွာ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေအာင္ႏိုင္ဦး(မဟာသိပၸံအရည္ခ်င္းစစ္ အပိုင္း၊က၊ သတၱေဗဒ)ကို အရဖင္မ္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္ မဝတကိုပို႔တယ္။ အဲဒီ့မွာမွ ေထာက္လွမ္းေရးက MI 7 ကိုေခၚသြားတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ အဖမ္းခံရၿပီးကတည္းက က်္ရနစ္ခဲ့တဲ့မ်ဳိးမင္းေဇာ္တို႔ေကန႔စဥ္နံနက္တိုင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ံုးခန္း ကိုသြားလိုက္၊ အီးေမဂ်ာဌာနမွဴး႐ံုးခန္းကိုသြားလိုက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေတတြကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တို႔ေတတြကို ဘယ္မွာထားတယ္ ဆိုတာအသိေပးဖို႔ သြားေတာင္းဆိုၾကပါတယ္။

ဇြန္လကုန္ပိုင္းမွာတာ့ အဲဒီ့လိုေန႔စဥ္သြားေတာင္းဆိုတဲ့အထဲက ကိုေက်ာ္ေသာင္း (မဟာသိပၸံအရည္ခ်င္းစစ္အပိုင္း၊ခ၊ သတၱေဗဒ)နဲ႔ ကိုေဇာ္ဝင္းသန္း( ပထမႏွစ္၊ ျမန္မာစာအဓိက)တို႔ ထပ္ၿပီးအဖမ္းခံရ ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔(၄)ေယာက္စလံုး အလုပ္နဲ႔ ေထာင္ ဒဏ္(၁၃)ႏွစ္စီက်ခဲ့ပါ တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕စစ္ေၾကာေရးေတြမွာေတာ့ မ်ဳိးမင္းေဇာ္နဲ႔ ပတ္သက္တာမွန္သမွ်ကို ေရွာရင္ွားေျဖဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး လႈ္ရပွားေဆာင္႐ြက္ႏိုစင္ြမ္းရွိသူမို႔ သူ႔အတြက္ အညိအစြန္းမ ရွိေအာင္ က်ေနာ္တို႔ေတတြ ဖံုးဖိႏိုခင္ဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့သလိုပါပဲ၊ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ဟာ ၁၉၉၆/၉၈ ေက်ာင္းသားလႈ္ရပွားမႈေတြမွာ ဦးေဆာမင္ႈအခန္းက႑ေကန ပါဝင္ႏိုခင္ဲ့ပါတယ္။ သူ ေထာထင္ဲေရာက္မလာခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕လႈ္ရပွား မႈသတင္းေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတတြ ၾကားသိေနခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၉၈ ေက်ာင္းသားလႈ္ရပွားမႈအၿပီးမွာေတာ့ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ အဖမ္းခံလို္ရကၿပီဆိုတဲ့ေအၾကာင္း ၾကားသိလို္ရကပါတယ္။

ေသဘာထားခိုမင္ာျပင္းထန္တဲ့ မ်ဳိးမင္းေဇာ္နဲ႔၊ သူ႔ေအပၚ အညႈိးႀကီးတဲ့ စစ္အစိုးရတို႔ရဲ႕ ဆံုဆည္းမႈရလာေဒ္ကတာ့ ေထာဒင္ဏ္အႏွစ္(၄၀) ေက်ာ္ပါပဲ။

သူေထာကင္်ၿပီးေတာ့ ပုသိမ္ေထာကင္ို ေအျပာင္းေ႐ႊ႕ ခံရပါတယ္။ ၂ဝဝဝခုႏွစ္၊ ပုသိမ္ေထာအင္ံုၾကြမႈမွာ ဦးေဆာလင္ို႔ဆိုၿပီး မႏၱေလးေထာကင္ို ထပ္မံေအျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရပါ တယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္ က်ေနာ္တို႔က ျမစ္ႀကီးနား ေထာထင္ဲမွာပါ။ ေရဒီယိုအစုေတ္ကလးနဲ႔ သတင္းေတြ ခိုးနားေထာခင္ြင့ေ္ရနၿပီမို႔၊ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြကို မၾကာခနၾကားသိေနရပါတယ္။ သူ႔ကို ေအၾကာင္းျပဳၿပီး သူ႔အစ္မတစ္ေယာက္ အဖမ္းဆီးခံခဲ့ရတာ ကိုလည္း ၾကားသိ လို္ရကပါတယ္။ သူ႔ေအပၚ ေထာအင္ာဏာပိုင္ေတြက အညႈိးႀကီးႀကီးနဲ႔ မတရားဖိႏွိပ္ခဲ့တာေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ေထာတင္ြင္း တိုက္ပြဲေတြကို လည္း ၾကားသိေနရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မ်ဳိးမင္းေဇာ္ကို လူသူေအရာက္ေအပါက္နည္းတဲ့၊ သြားလာရဘ ခက္ခဲတဲ့ ပူတာအိုေထာကင္ို ပို႔ပစ္လိုက္တဲ့ေအၾကာင္းၾကားသိရပါတယ္။ ၂ဝဝ၁၂ ခုႏွစ္မွာ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ႏိုငင္ံေရးေအျခေအနတစ္ခု ေၾကာင့္ ႏိုငင္ံေရးအက်ဥ္း သားေတြ ေအတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔အတူ မ်ဳိးမင္းေဇာ္လည္း ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာပါတယ္။

အဲဒီ့အခ်ိန္ သူေထာထင္ဲမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ကာလက (၁၄)ႏွစ္ေလာက္ ရွိခဲ့လိမ့္မယ္ထပင္ါတယ္။ မ်ဳိးမင္းေဇာ္လြတ္လာေတာ့ မိသားစုနဲ႔ထပ္တူ က်ေနာ္တို႔ဝမ္းသာရမွာလား။မိသားစုနဲ႔ထပ္တူ က်ေနာ္တို႔ ေၾကကြဲရမွာလား။ အျပဳေသဘာေဆာဖင္ို႔ဆိုၿပီး ဟိုလူ႔ ေက်းဇူးတလင္ိုက္၊ ဒီလူ႔ေက်းဇူးတလင္ိုက္နဲ႔ ဆပ္မကုန္တဲ့ေက်းဇူးတရားေတြကို ႏႈတ္ခ်ဳိျမျမ ဖြင့ေ္ဟပးရဦးမွာလား။ လူတစ္စုအာဏာ တည္ၿမဲဖို႔အတြက္ နင္းေအခ်ခံလို္ရကတဲ့ (ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လည္မရရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့) ေက်ာင္းသားလူငယ္တစ္ေယာ္ရကဲ႕ဘဝ ……. ဘယ္သူ႔မွာ တာဝ္ရနွိသလဲ။ သပင္ုန္းေခ်ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ေရာ အရာရာကို ျပည္ဖုံးကားခ်လိုက္ၾကရမွာလား။ က်ေနာ္ ေကတာ့ …. အၿမဲတမ္းလိုလို ၿပံဳးခ်ဳိခ်ဳိ။ ေနထိုဝင္တ္စားပံု ေေသသသပ္သပ္၊ စမတ္က်က်နဲ႔ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ၊ျဖဴျဖဴႏြဲ႔ႏြဲ႔ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ကိုပဲ စိတ္ထဲမွာ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ။

(၂၀၁၃ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၁၅ရက္ေန႔ထုတ္ “အာ႐ွအလင္းဂ်ာနယ္မွ”)

ကုုိမာကီး ေဖ့ဘုုတ္ခ္မွ ျပန္လည္ကူးယူပါသည္။

Visit website
Posted via BlogPost